Nérede o éskiler..

 Nerede o eskiler ?

‘ßir zamanlar’ diye başlarız hep. Bazen ‘ eskiden’ diye söyleniriz ßugüne.

Yeni gelen sevgili eskisiyle kıyaslanır.

ßugünün ßayramları ‘nerde o eski ßayramlar’ denilerek yerin dibine batırılır.  

‘Bizim zamanımızda böylemiydi’ denir günümüz jenerasyonu karalanır falan.

Cidden ya nerede o eskiler?

Yada neden eskidiler. Eski olmak için ne yaptılar ki.

Onları hayatımızdan çıkarmak için, yada yenisini hayatımıza katmak için

verdiğimiz çabalarda eskimişler demek.

‘ßir de gelen gideni aratır’ yalanı vardır tabi.

 Madem gün gelecek arayacaktın neden gönderiyorsun be adam ?

Aslında biz insanoğlu olarak kaybettiğimiz seçenekte kalırız hep. O aralar kaybettiğimiz bir

 şeyler yoksa da bir daha geri dönemeyeceğimiz ‘eskiye’ sararız işte.

Eskiler akılda güzel kalmamış dahi olsa, sırf eski oldukları için bile çekicidirler.

Çünkü kaybedilmişlerdir. Çünkü hak ettikleri değeri alamamışlardır.

Çünkü dost sohbetlerinde ballandıra ballandıra anlatabilecek nitelikte şeyler yaşatmışlardır.

Öyle olmasa bile öyle görünür gözümüze.

Eski şarkıları dinleriz. Eski modaları günümüze taşırız. Ucu yanık mektuplu aşklara özeniriz.

Gramofon alırız salonumuzun baş köşesine koyarız. Sarhoş olup eski sevgiliyi ararız.

Yeniyi eskiyle kıyaslarız da kıyaslarız işte.....

Eskinin kaybetmişliği de değersizliği de eskide kalmıştır nasıl olsa. Umudumuzu da eskiye gömdüğümüzden pekte yol kat edemeyiz.

Ta ki biri çıkıp yeniyi sevdirene kadar…Tabi bu süreçte yeniyi sevdirenin bir gün ‘eski’ oluşuyla sona erecektir.

Aaah ah! Nerede o eskiler sahi ?